“Predstava Darovi naših predaka, inspirisana “magičnim svetom u delu Momčila Nastasijevića”, virtuozno sintetiše “savremeni teatarski izraz sa korenima naše kulturne posebnosti” i uspešno nastavlja dalje. Ispunjenjem “stvarnog” ambijenta pokretom, zvukom, bojom, tamom i svetlom, određenjem posvećenog mesta pozorišta u kome je svaki predmet dragoceni činilac neotuđive zbilje, postvarenjem okruženja koje jeste Teatar, lako se rastvara središte Nastasijevićeve ne-Stvarnosti, otvaraju ponori Tamnog vilajeta.” – Zoran R. Popović (Književna reč, 25.9.1992)

“U predstavi DAH Teatra, dakle, želi se ostvariti susret sa magijom prelivenog Nastasijevićevog misticizma i savremenog teatarskog izraza koji se zasniva na ovladavanju različitim glumačkim tehnikama. Predstava Darovi naših predaka ne poseduje čvrstu tekstualnu osnovu, ona počiva na nekoj vrsti libreta u kome gledalac može da prepozna karakteristike pojedinih Nastasijevićevih proznih junaka ili pak odnose koji postoje između njih. A u ovako zamišljenom pozorištu koje insistira na razlikovanju teatarskih konvencija, njihova predanost poslu lišena je uobičajenih glumačkih formula.” – Radomir Putnik (Politika, 1.2.1993)