POZORIŠNA INSTALACIJA
Prošle i ove godine obeležava se 100 godina umetničkog, antiratnog, avangardnog pokreta dadaizam. Po celom svetu umetnici su izvodili omaže ovom važnom umetničkom pokretu kroz razne vrste performansa, izložbi, edukativnih i interaktivnih događaja. Ipak, upadljivo je da su umetnice, čiji je značaj bio veliki i koje su odigrale veliku ulogu u pokretu DADA, bile nedovoljno zastupljene u pomenutim slavljenjima dadaizma, kao i u pokretu DADA uopšte. [2017]
Dadaizam je začet uoči Prvog svetskog rata iz potrebe umetnika da se suprotstave ratu i nasilju. Ova kritična masa kreativnih ljudi kreirala je eksplozivan pokret koji je bio totalna opozicija strukturi i okvirima tadašnjeg društva.
Dadaizam kao umetnički pokret posebno nam se obraća danas kada na žalost vidimo toliko sličnosti sa tim vremenom: konflikti širom sveta, izbeglička kriza, zastrašujuće siromaštvo. U današnjoj političkoj klimi, umetnici moraju da nađu način da se kreativno angažuju da bi se suprotstavili sistemima nasilja, kao što su mizoginija, ratovi i teror profita. Jedini program dadaizma bio je da ne postoji nikakav program i upravo je taj smeo stav dao pokretu moć, koja se širila u svim pravcima, oslobođena od estetskih i društvenih ograničenja. Sa druge strane moguće je da je upravo odbijanje dadaizma da ima bilo kakav program dovelo do toga da se ovaj pokret nikada nije suočio sa pitanjima kao što je patrijarhat.
Umetnice dadaizma su stvarale zajedno sa svojim kolegama i uspostavile su po prvi put neke umetničke pojmove. Neophodno je tragati za drugačijim interpretacijama koje će obezbediti celovitiju sliku pokreta DADA i predstavljati tumačenje pokreta baziranu na relevantnijoj istoriji u kojoj su umetnice imale jednako važnu ulogu kao i umetnici.